‘Verwarde man loopt naakt door tuinen.’ ‘Verwarde man zwaait met bijl.’ ‘Verwarde personen leveren politie steeds meer werk op.’ ‘Leger des Heils ziet steeds meer verwarde mensen op straat.’ De krantenkoppen lijken klare taal te spreken. Je zou bijna gaan denken dat ‘verward zijn’ een eenduidig en eenvoudig te herkennen ziektebeeld is: onverzorgd uiterlijk, onsamenhangend woordgebruik, niet adequaat kunnen handelen.
Onwerkelijke beelden
Het is dan misschien een term die we ‘handig’ vinden, omdat het lijkt alsof we daardoor begrijpen waar het over gaat. Maar wie het artikel leest, ziet dat de verwarring er alleen maar groter door wordt. En door de media-aandacht die er nu is, gaat die term ook een heel eigen leven leiden. Er ontstaan zo beelden van mensen die zorg uit de GGZ ontvangen, die niets meer te maken hebben met wie zij als mens werkelijk zijn.
Ervaringsdeskundigen
In het e-magazine GGZ-Totaal komen ook mensen aan het woord, die ‘verward’ zijn geweest. Of van wie gezegd is dat ze ‘verward’ waren. Zij vertellen hoe zij daar zelf tegenaan kijken. En wat er in hun leven werkelijk aan de hand was. Er ontstaat dan een heel ander beeld, dan we in de media lezen. De verhalen geven weer hoe media-aandacht stigmatisering in de hand werkt en leidt tot ontmenselijking..
Bron: loc.nl / ggztotaal.nl