Tot in het diepst van zijn vezels was Hent Hamming bang voor zijn vader, die hem als kind jarenlang mishandelde. Het werd gezien maar niemand greep in, niemand deed iets. Op 8 september vertelt hij tijdens een congres in het UMCG zijn verhaal aan Groningse zorgprofessionals.
Hent Hamming groeit in de jaren ’60 op in Groningen. Zijn vader Dick is een gerenommeerd kinderarts die erg geliefd is bij zijn patiënten. Een sociale, sportieve, succesvolle man. Bikkelhard voor zichzelf in al zijn ambities, en net zo hard voor zijn kinderen. Te hard. Wat vader Dick later ‘een pak rammel’ noemt omdat hij daarmee zijn zoon wil aansporen tot prestaties, is veel erger dan dat. Zijn moeder, juffen op scholen en vele anderen zien het, maar grijpen niet in.
Als iets zo duidelijk is, waarom doet niemand dan iets?
Het waren andere tijden, vertelt Hamming. ‘Als kinderarts stond je toen boven alles en iedereen. Zo’n man sprak je niet aan op zijn gedrag.’ Op de site van RTV Noord is het indrukwekkende, verdrietige verhaal van Hent Hamming uitgebreid te lezen.
Als je niks vertelt, is het niet gebeurd
‘Als je niks vertelt, is er het niet gebeurd.’ Onder dat motto besloot Hent Hamming drie jaar geleden om zijn verhaal te vertellen. De voorstelling die hij toen maakte, speelt hij op donderdag 8 september weer: ditmaal voor zorgprofessionals tijdens een congres van het UMCG, Martiniziekenhuis, OZG en Veilig Thuis. Om hen te inspireren en vooral ook om in beweging te komen als ze zien of vermoeden dat een kind mishandeld wordt. ‘Als mijn ouders of anderen destijds een dergelijke voorstelling hadden gezien, was de kans groter geweest dat het mij niet overkomen was’, denkt Hamming.
Helden in vredestijd
De tijden zijn veranderd, er is een meldcode kindermishandeling. Als we nu zien dat een kind mishandeld wordt, dan wordt dat gemeld. Toch?
‘Ik denk dat het nog steeds lastig is. Wanneer grijp je in, wanneer laat je iets gaan? Dat wordt pas duidelijk als het zich voordoet. Iedereen is een held in vredestijd. De vraag is: heb je het lef om iets te doen of kijk je weg? Ben je bang dat je iets verkeerd doet, dat je je niet aan de procedures en protocollen houdt, als zorgprofessional?’
Grijp jij in?
UMCG-kinderarts Michel van Vliet onderschrijft dit: ‘Dick Hamming, de vader van Hent, was een gerespecteerd arts, geliefd bij zijn patiënten. Men kon het niet voorstellen dat hij zijn kind mishandelde. Die positie, de arts op het voetstuk, dat is niet meer zo. Dus ja, de tijden zijn veranderd. Maar grijp jij in, als er iets niet pluis is? Als mensen een ruzie zien op straat of in de supermarkt, doen de meeste mensen niets. 85% van de mensen grijpt niet in, doet geen melding. Het is altijd makkelijker om weg te kijken.’
Steek je kop niet in het zand
Enige tijd geleden is de meldcode kindermishandeling aangescherpt. Om dit onder de aandacht te brengen organiseren de Groningse ziekenhuizen UMCG, Martiniziekenhuis en OZG samen met Veilig Thuis een congres voor zorgprofessionals. De belangrijkste boodschap? ‘Steek je kop niet in het zand als je iets ziet of vermoedt’, zegt Van Vliet.
‘Er is de afgelopen decennia veel ten goede veranderd. Vroeger stelden we nauwelijks vragen, zagen we het niet of wilden we het niet zien als er sprake was van kindermishandeling. Nu wel. We zijn er voor de veiligheid van het kind, dat is leidend. Als zorgprofessionals steken we onze nek uit. Een meldcode en protocollen helpen daarbij. Tegelijkertijd is het voor zorgprofessionals soms erg moeilijk; het kan leiden tot lange, juridische procedures, ruzie met de ouders, vragen en twijfels over jouw handelen… Over dat soort zaken gaan we tijdens het congres is gesprek. Hoe ga je met dit soort situaties om? Hoe pak je het aan? Hoe ga je op de juiste manier zo’n moeilijk gesprek met ouders aan?’
Gevolgen lange termijn
Van Vliet benadrukt hierbij het belang van de gezondheid van het kind. ‘Als je niets doet, heeft dat enorme gevolgen voor een kind. Niet alleen nu, maar vooral ook op de lange termijn. Blauwe plekken en breuken genezen. Maar toxische stress doet wat met je brein. Je hormoonhuishouding wordt anders en door de stress op jonge leeftijd neemt de kans toe dat je eerder overlijdt. Als je de cyclus weet te doorbreken, betekent dat iets voor dat kind op de korte termijn, maar vooral ook voor de rest van zijn leven en zelfs voor generaties daarna.’
Bron: umcg.nl